Receptor witaminy D

Receptor witaminy D (ang. Vitamin D Receptor, VDR) – receptor, należący do rodziny receptorów jądrowych (NR1I1) i spełniający funkcję czynnika transkrypcyjnego. Po aktywacji ligandem, którym jest kalcytriol – aktywna postać witaminy D3, receptor witaminy D ulega heterodimeryzacji z receptorem RXR, co powoduje zmianę jego konformacji przestrzennej. Następnie heterodimer wiąże się odpowiednimi miejscami promotorowymi zależnych od witaminy D genów. Dołączające się jądrowe białka koregulatorowe aktywują lub hamują transkrypcję genów.

Ludzki receptor witaminy D kodowany jest przez gen VDR.

Receptory witaminy D znaleziono w wielu tkankach, gdzie pełnią szereg różnych funkcji, także niezwiązanych z regulacją gospodarki wapniowo-fosforanowej i utrzymaniem prawidłowej budowy i funkcji kośćca. VDR wpływa na proliferację i różnicowanie komórek, a także funkcjonowanie układu immunologicznego[1].

Najważniejszym schorzeniem związanym z defektem receptora VDR jest krzywica oporna na witaminę D typu II, która spowodowana jest mutacjami genu kodującego ten receptor.

Kalcytriol wpływa na ekspresję wielu genów, m.in.:[1]

  • wpływ hamujący
    • IL-2, IL-12, TNF-α, TNF-γ, GM-CSF
    • PTH, PTHrP
    • EGF-R
  • wpływ aktywujący
  1. a b S. Nagpal, S. Na, R. Rathnachalam. Noncalcemic actions of vitamin D receptor ligands.. „Endocr Rev”. 26 (5), s. 662-87, Aug 2005. DOI: 10.1210/er.2004-0002. PMID: 15798098. 

Developed by StudentB